Als je als onderzoeker aan wetenschapscommunicatie denkt, denk je wellicht al gauw aan een praatje voor een publiek buiten je vakgebied, aan een interview voor de krant, radio of tv. Misschien denk je aan een toegankelijke blog, of zelfs aan een wetenschapsvlog. Er bestaan echter nog veel meer vormen van wetenschapscommunicatie. Dit keer: Pecha Kucha.
Je herkent het misschien wel: een presentatie die te lang duurt waarbij veel te veel slides met veel te veel tekst worden gebruikt. Ik zag het regelmatig voorbijkomen op wetenschappelijke congressen. Al was het onderwerp nog zo boeiend, het kostte mij vaak moeite om mijn aandacht erbij te houden. Kan dat anders?
6 minuten en 40 seconden
Wat als een presentatie slechts 6 minuten en 40 seconden zou duren? Dat is het idee achter het Pecha Kucha-format. De presentatievorm ontstond in 2003 in Tokio. Twee architecten bedachten dat het veel fijner zou zijn als creatieve concepten niet ongelimiteerd, maar kort en krachtig gepresenteerd zouden worden. Zo ontstond een nieuwe presentatie-vorm: Pecha Kucha, wat ‘chit chat’ ofwel ‘prietpraat’ betekent. Inmiddels worden wereldwijd diverse Pecha Kucha-events gehouden. Het format is strak. De presentator mag slechts 20 slides gebruiken die elk precies 20 seconden in beeld zijn. De slides bevatten in principe geen tekst, maar illustreren het verhaal van degene die presenteert.
Winnende Pecha Kucha
Deze presentatievorm lijkt nogal in sterk contrast te staan met de traditionele vormen van presenteren binnen de wetenschap. En dat contrast is ook groot. Toch vindt het Pecha Kucha-format langzaamaan ook binnen de wetenschap haar weg. Eind 2014 deed ik zelf mee aan een Pecha Kucha-presentatiewedstrijd tijdens de Breinproductendag in de Jaarbeurs. Mijn presentatie ging over mijn promotieonderzoek waar ik op dat moment aan werkte. Het publiek mocht stemmen wie de beste Pecha Kucha-presentatie gaf en ik won uiteindelijk de wedstrijd!
Sinds die tijd heb ik af en toe een Pecha Kucha-sessie op een wetenschappelijk congres of seminar voorbij zien komen. Het publiek is meestal erg enthousiast over deze vorm. Het is makkelijk om de aandacht erbij te houden en in korte tijd doet men toch nieuwe kennis op. Ik weet dat sommige wetenschappers zich afvragen of in 6 minuten en 40 seconden wel écht iets te vertellen valt. Ik zie dat anders. Met een goede voorbereiding kan je wel degelijk heel veel zeggen in korte tijd. Dat vraagt alleen over het algemeen meer voorbereidingstijd dan wanneer er geen limiet zit aan de hoeveelheid slides en tekst.
Maar bovenal zie ik een Pecha Kucha-presentatie, of andere korte presentatievorm, vooral als teaser, bedoeld om interesse bij het publiek te wekken, hen op de hoogte te stellen van lopend of gepubliceerd onderzoek en ze uit te nodigen contact met je op te nemen zodat je daarna ongelimiteerd informatie kan geven.
Lees hier meer over andere opvallende vormen van wetenschapscommunicatie.