Je herkent het vast wel. Een gebeurtenis in je leven die op het moment zelf misschien niet zo bijzonder is, maar achteraf veelbetekenend blijkt te zijn. Zo’n gebeurtenis vond plaats toen ik in 6 VWO zat. Het moment waarop ik ‘Harry’s Underwear’ introduceerde.
Ik zou mijn middelbareschooltijd afronden met het vakkenpakket ‘Economie & Maatschappij’. Als onderwerp voor mijn profielwerkstuk koos ik voor ‘consumentengedrag’. Ik wilde eigenlijk iets met psychologie doen, maar daar kreeg ik geen les in op de middelbare school. Mijn profielwerkstuk ging vooral over wat mensen aanzet tot het doen van aankopen. Omdat ik totaal geen verstand had van dit onderwerp besloot ik de stadsbibliotheek in te duiken. Met behulp van een paar ouderwetse marketingboeken probeerde ik in mijn eigen woorden iets te zeggen over consumentengedrag. Het werd een heel droog werkstuk.
Mijn vader, ook tekstschrijver, raadde me aan om mijn werkstuk te beginnen met een ‘casus’, oftewel met een (denkbeeldig) verhaal over een persoon. Dat zou de boel een beetje tot leven kunnen brengen. Het leek me een leuke toevoeging. En zo bedacht ik het verhaal van ‘Harry’s Underwear’. Een kort verhaaltje over Harry die een ondergoedzaak had, maar nauwelijks iets verkocht. Wat kon Harry doen om de verkoop op te krikken? Ik zette het antwoord uiteen in de rest van het profielwerkstuk.
Deze manier van schrijven gaf me een inzicht. Het is mogelijk om inhoud tot leven te brengen met een denkbeeldig verhaal, zonder dat dit afdoet aan de inhoud. Het sleutelmoment moest overigens nog komen. Destijds moesten we niet alleen een werkstuk schrijven, we moesten het na afloop ook presenteren aan docenten, familieleden en alle klasgenoten.
Ik knutselde een presentatie in elkaar en drukte mijn slides af op doorzichtige A4tjes voor op de overheadprojector (verder ben ik nog helemaal niet zo oud, de technologie gaat gewoon snel). Ik begon met mijn verhaal over Harry gevolgd door de rest van de inhoud van mijn werkstuk. Ik vermoed dat ik behoorlijk zenuwachtig was want direct erna zou ik een cijfer voor mijn presentatie krijgen. Tot mijn verbazing was mijn economiedocent, tevens eerste beoordelaar, erg enthousiast en beloonde me met een 9. Wauw! Het gaf me een enorme boost.
Pas veel later realiseerde ik me hoe belangrijk dit moment voor me is geweest. Het was niet alleen de eerste keer dat ik een serieuze presentatie gaf, ik werd ook beloond voor het combineren van inhoud met een verhaal. Achteraf gezien denk ik dat dit zelfs het moment is geweest waarop het zaadje ontkiemde van mijn passie om kennis op een toegankelijke manier te delen. En Harry? Die is nog vaak in verschillende hoedanigheden in mijn presentaties teruggekomen.