Ineens hoor je het overal om je heen: ‘huidhonger’. Een vreemde, wat viezige term, waar je twee maanden geleden nog nooit iemand over hoorde. Maar wat is huidhonger eigenlijk? En is er iets aan te doen?
Al een tijd lopen we met een boog om elkaar heen. Daarmee is de kans op een spontane aanraking, een knuffel of een arm om je schouder praktisch nul. Voor sommigen is het een zegen, maar de meesten van ons missen sociaal fysiek contact. Soms zo erg dat men spreekt van ‘huidhonger’.
Waarom zijn fysieke aanrakingen zo belangrijk voor ons?
Dat heeft alles te maken met het grootste en meest primaire orgaan dat we hebben: de huid. Onze huid is zo bijzonder omdat we ermee de wereld leren kennen. Direct na de geboorte worden we als baby zo snel mogelijk op de blote huid van onze moeder gelegd. Dat allereerste huidcontact stelt ons gerust en geeft een gevoel van veiligheid. En daarmee is huidcontact van nature een primaire levensbehoefte. In de jaren die volgen verkennen we de wereld verder door dingen te pakken, te voelen. En de rest van ons leven blijft contact met onze huid essentieel voor onze fysieke, maar zeker ook mentale gezondheid.
Aanraken en knuffelen
Onderzoek laat zien dat jonge kinderen die te weinig of helemaal niet geknuffeld worden, vaker een ontwikkelingsachterstand hebben dan kinderen die wél liefdevol vastgehouden worden. Aanraking speelt dus een belangrijke rol in een gezonde psychische ontwikkeling.
Wanneer iemand je aanraakt worden allerlei complexe biologische en chemische processen gestimuleerd. Zo wordt ons brein geactiveerd, maar daalt ook de bloeddruk, hartslag en het niveau van stresshormonen. Een knuffel van je partner of goede vriend(in) is dus eigenlijk een ultiem ontspanningsmoment. Juist nu moeten velen van ons dat missen.
Ter informatie: deze blog is eerder gepubliceerd op NEMO Kennislink.